“De vrouw van de dokter” speelt zich af in Ardèche en is het eerste boek dat Rinell schreef onder de naam NINA&TOMMY. Haar hond STARCK heet in het boek Tommy. Op deze blog kunt u korte passages uit het boek lezen. Bestellen kan natuurlijk ook bij Bol.com en natuurlijk is het te koop in L’Xpérience of in onze Facebookwinkel. 

KIDNAPPING

Langzaam kwam ze bij. Ze kreeg haar ogen nauwelijks open. Ze probeerde  haar gehavende lippen van elkaar los te krijgen maar haar mond was volledig uitgedroogd en ze proefde geronnen bloed. Ze deed haar ogen weer dicht want ze was volledig uitgeput en ze had een enorme pijn in haar hoofd. Haar schouders voelden alsof er een tientonner overheen had gereden. Toen ze voor de tweede keer bijkwam was ze iets helderder.  Ze probeerde zich bewust te worden van haar lichaam maar ze was zo verkleumd dat ze nauwelijks iets voelde. Langzaam kwam ze tot het besef dat ze zich niet kon bewegen. Ze stond met bandages om de enkels en polsen vast gezet op een ruw stenen randje. Rechtop was ze vastgeketend tegen een ijskoude stenen muur. Haar ogen begonnen een beetje te wennen aan het licht in de ruimte waarin ze zich bevond. Het was er schemerig want er waren totaal geen ramen. Alleen op de bovenverdieping zag ze twee piepkleine raampjes waardoor het daglicht naar binnenviel. Waar was ze? Wat was er in vredesnaam gebeurd? Traag kwamen de herinneringen van de laatste momenten dat ze bij bewustzijn was geweest weer naar boven. Ze was wezen hardlopen met Tommy en had opeens een keiharde klap in haar nek gekregen, was gevallen en het laatste wat ze nog wist was het lieve koppie van Tommy die een lik over haar gezicht gaf. Ze had vaag het idee dat ze de ruimte waar ze was herkende. Het was een nogal karig gemeubileerde ruimte van een piepklein huisje en pierre. Ze onderscheidde een trap links naast haar die naar bovenliep en op de tweede verdieping meende ze twee deuren te zien. Shit, dacht ze, dit lijkt wel het huisje van meneer Coudenne waar ik laatst nog eens met Danielle ben geweest. Ze sloot haar ogen en probeerde zich het laatste bezoek te herinneren. Opeens wist ze het zeker. Dit was het huisje!  Wat was er nu verdomme gebeurd? Was ze doelbewust onderuitgehaald opgesloten en vastgeketend in Montclus. Wie? Wat? Verdomme! Wat was er gebeurd?  Waar was Tommy? Ze begon in paniek aan haar polsen te trekken maar die zaten vast aan de haken in de muur. Ze stond net als de ‘vitruvian man ‘ van Leonardo da Vinci, geheel naakt vast aan de muur. Welke door god vergeten gek had dit met haar gedaan. Ze kreeg pijn in haar polsen en enkels. De bandages sneden in haar koude blote vlees. Ze kwam er al snel achter dat ze zichzelf niet kon bevrijden uit deze positie. Wat nu? Ze probeerde haar gedachten te ordenen maar had moeite om goed na te denken. Haar hoofd deed vreselijk veel pijn en ze was door en door verkleumd door de kou. Ze had dorst en een smerige bloedsmaak in haar mond. Rob wist dat ze was gaan joggen. Zou hij weten dat haar route via het veldje van Montclus liep? Ze had hem vaak genoeg verteld dat ze eerst Tommy liet uitrazen op het landingsterrein alvorens ze gingen hardlopen. En waar was Tommy? Zou hij alleen hebben weten thuis te komen of liep hij hier in de buurt haar te zoeken? Ze durfde niet na te denken over de optie dat iemand haar had uitgeschakeld om zo Tommy te kunnen ontvoeren. Tommy was een rashond en had een internationaal kampioen als vader maar ze kon zich echt niet voorstellen dat iemand uit de buurt hem om die reden zou willen ontvoeren. En als iemand dat wel zou willen, waarom had diegene  haar dan niet gewoon laten liggen op het wandelpad en Tommy meegenomen?  Ze moest gaan schreeuwen. Wie weet liep Tommy wel om het huis heen om haar te zoeken. Ze betwijfelde of haar stem door de dikke stenen wanden zou komen maar vond dat het toch de moeite van het proberen waard was.  Haar eerste noodkreet om Tommy kwam er heel zachtjes en gebroken uit maar langzaam werd haar stem een beetje gesmeerd en ging het beter.  Al na een aantal minuten gaf ze het wanhopig op. Er kwam geen enkel geluid van buiten naar binnen dus waarschijnlijk ook niet van binnen naar buiten. Als Tommy er al zou zijn, zou hij haar niet horen. Waarom stond zij hier naakt vastgeketend in het verlaten huis van Coudenne? Zoute tranen liepen over haar gezicht. Met haar tong probeerde ze haar lippen te bevochtigen met de druppels van de tranen. Het prikkelde een beetje maar deed haar toch goed. Haar speekselproductie had het volledig laten afweten. Ze voelde haar ogen weer zwaar worden maar wilde niet toegeven hieraan. Als ze weer weg zou vallen zou ze sterven aan onderkoeling. Ze moest bewegen! In haar Pilates lessen had ze het altijd over het bekken dat achterover gekanteld moest staan om de rug te ontlasten. Het was zo ongeveer de enige beweging die ze nog kon maken. Ze begon het schaambeen omhoog te brengen, het bekken te kantelen, de bilspieren aan te spannen en de buik helemaal naar binnen te trekken. Dan weer loslaten en opnieuw de beweging uitvoeren. Het werkte, langzaam werd ze iets warmer alleen schuurden haar billen bij elke beweging langs de stenen muur. Ze moest nog een beweging bedenken want van alleen een bekkenkanteling maken zou het vel van haar billen binnen no time verdwenen zijn.

 Hoe was het ook alweer? Wil je de vorige episode teruglezen? Klik dan hier!