“De vrouw van de dokter” speelt zich af in Ardèche en is het eerste boek dat Rinell schreef onder de naam NINA&TOMMY. Haar hond STARCK heet in het boek Tommy. Op deze blog kunt u korte passages uit het boek lezen. Bestellen kan natuurlijk ook bij Bol.com en natuurlijk is het te koop in L’Xpérience of in onze Facebookwinkel.

HETE ADEMHALING

Danielle liep door het bos met Tommy aan de lijn. Ze lette altijd goed op als ze met Lotte en Tommy naar de hondenschool ging. Lotte was overdreven pacifistisch in haar aanpak met Tommy. Ze wilde hem absoluut niet straffen en alleen maar prijzen. Dus elke keer dat Tommy aanstalten maakte om iets te doen dat niet door de beugel kon, leidde Lotte hem af met hardlopen, een spelletje of met iets lekkers. Als hij het goed deed werd hij beloond door een knuffel en dan zei ze ‘goed zo, goed zo’. Lotte had aan Danielle uitgelegd dat een hoge lichte stem door een hond word begrepen als iets goeds en als beloning en een lage zware stem die korte commando’s gaf, als een waarschuwing en een bevel. Bestraffing kon op die manier vaak voorkomen worden. Danielle had daar heimelijk wel bewondering voor. Zij had in haar leven al slaag genoeg gehad en als ze zelf haar zelfbeheersing verloor, had ze haar dochter ook wel eens een flinke tik op haar billen gegeven. De methode van Lotte had wel effect alleen duurde het iets langer dan een strakke harde opvoeding. Danielle was de hele wandeling met Tommy aan het oefenen en had veel plezier in die gekke Nederlandse woorden. ‘Goed zo, goed zo Tommy’ Danielle liet haar stem omhoog gaan en gaf tegelijkertijd Tommy een flinke knuffel. Ze kreeg meteen een uitgebreide lik in haar gezicht. Al lopend mijmerde ze een beetje over haar toekomst. Ze maakte zich een beetje zorgen want Rob had nog steeds geen werk. Hij was wel veel weg om te solliciteren en hier en daar klusjes te doen maar als hij niet snel iets zou vinden, was er dan nog wel plek voor haar? Danielle kon zich niet voorstellen dat Lotte en Rob haar lang zouden laten blijven onder dezelfde voorwaarden wanneer Rob niet snel een betaalde baan zou hebben. Zij zat immers tegen kost en inwoning bij hun in huis. De verwarming in haar kamer stond de hele dag aan, ze at, dronk en leefde volledig van hun gastvrijheid. Ze moest een plannetje bedenken waardoor haar verblijf in Barjac gewaarborgd zou worden. Met haar WAO uitkering van 480,– € per maand kon ze niet veel beginnen. Dat was net genoeg om voor zichzelf te zorgen, een kleine bijdrage aan Patrick te geven en wat boodschappen te doen. Het geld dat ze had gewonnen met de krasloten had ze volledig aan De Beaussi gegeven voor haar psychiatrische behandelingen. Een eigen plekje, huisje of kamer in Barjac zat er dus niet in. Danielle ging op een rotsblok zitten met Tommy naast haar en keek uit over het prachtige dorpje. Omdat het bijna winter werd, waren de bomen hun bladeren aan het verliezen en had ze zo een mooi uitzicht. Vlak onder haar lag Barjac en op zo een kilometer naar links zag ze Saint Jacques liggen, het kleine gehuchtje waar Rob en Lotte woonden. Nog zo’n halve kilometer naar links lag Montclus. Meer dan tien huizen was het niet maar het lag er heel idyllisch bij en uit sommige schoorstenen kwamen rookpluimen omhoog cirkelen. Misschien kon ze met Patrick praten om hier een stukje grond of een huis te kopen. Patrick moest nog twee en een half jaar werken in Marseille en dan ging hij met pensioen. Beiden hadden ze een klein beetje geld van hun ouders geërfd. Samen zo’n 5.000,– €. Wellicht konden ze wel een stukje grond kopen en er een caravan opzetten. Tegen de tijd dat Patrick met pensioen zou gaan en het afschuwelijke flatje in Marseille verkocht kon worden, zouden ze dan misschien een klein eigen huisje kunnen bouwen of een chaletje erop laten plaatsen. Misschien was het een optie. Zo zou ze toch bij Tommy kunnen zijn, de dagelijkse wandelingen kunnen maken en meeliften op het dynamische leven van Lotte en Rob. Zelfs in dit afgelegen berggehuchtje gebeurde er meer in het dagelijkse bestaan van Danielle dan dat er ooit in haar saaie leven in Marseille gebeurde. Danielle hernam haar wandeling met een tinteling in haar ogen. De zon scheen, ze schopte de hopen oranje bladeren op het pad met haar bergschoenen de lucht in. Tommy sprong er achteraan en samen vielen ze languit in het zachte bladerenbed. Opeens stak Tommy zijn neus in de lucht en stond hij gespannen stil. Danielle zag het gebeuren en wilde onmiddellijk de riem pakken om Tommy vast te maken maar de riem was verdwenen in de bladerenmassa. Shit, wat nu. ‘Tommy kom hier’, riep Danielle maar ze was te laat Tommy sprintte al omhoog de berg op. In paniek begon ze te schreeuwen ‘Tommy, Tommy, hier, devant Tommy!!!!!!!’ Maar Tommy was op jacht. Zijn neus had hem niet bedrogen, er waren zwijntjes in de buurt. Danielle begon te rennen en bleef zijn naam roepen. Ze struikelde over de losliggende stenen, krabbelde weer op en schreeuwde weer ‘Tommy!!!!!’

Na pas een kwartier kwam hij eindelijk hijgend terug. Het schuim stond rond zijn hele bek en zijn ogen waren groot en rond. ‘Kom hier Tommy, dan doe ik je aan de riem’, zei Danielle trillend. Maar Tommy had de smaak te pakken, hij legde zijn voorlijf plat op de grond, zijn billen hoog in de lucht en daagde haar uit. Toen begon hij om haar heen te springen en te blaffen. Danielle riep nog een paar keer om hem tot de orde te roepen maar kreeg hem niet tot bedaren, ze wist niet meer wat te doen, raakte in paniek en sloeg Tommy met de riem op zijn achterhand.

Lotte stond lekker te koken in de keuken toen Danielle boven de deur opendeed en binnenkwam met Tommy. Ze stond bovenaan de trap met een betraand gezicht een soort act van de stervende zwaan te doen. Lotte haalde eens diep adem. ‘Wat is er aan de hand Danielle, wat kijk je dramatisch, heb je gehuild, kom op vertel’, Lotte hield helemaal niet van dat theater en wilde gewoon weten wat er aan de hand was.

‘OOh Lotte ik voel me zo verdrietig, je wilt met vast nooit meer zien, ik heb , ik heb………ooh shit, ik durf het niet te zeggen’, en Danielle huilde dikke tranen.

‘Verdomme Danielle, wat is er?’ Lotte begon haar geduld te verliezen. Ze was net witte uien aan het aanbraden in de soeppan en wilde ze licht gebakken hebben, ze moest continue roeren in de pan en mocht haar aandacht niet verliezen. ‘Ik heb Tommy geslagen’ ,zei Danielle tenslotte met een gebroken stem. ‘ Ik had hem losgelaten om in een berg bladeren te spelen en opeens rook hij wild en sprintte de berg op. Ik raakte helemaal in paniek en ben achter hem aan gaan rennen. Toen hij eindelijk terugkwam was ik op van de zenuwen. Hij begon me uit te dagen en om me heen te springen en ik kreeg hem niet onder controle. Toen heb ik de riem gepakt en hem op zijn kont geslagen. Uiteindelijk kreeg ik hem te pakken.’ ‘Danielle, kom naar beneden en schenk een borrel in en stop met dit dramatische gedoe. Je weet dat ik tegen slaan ben maar als er niets anders op zit, dan is dat dan maar zo, zorg er gewoon voor dat je Tommy niet meer los laat als hem hem niet kunt controleren of oefen geduld. Uiteindelijk komt hij wel terug. Kom op, zucht even diep, neem een flinke slok en ophouden nu.’

Hoe was het ook alweer? Wil je de vorige episode teruglezen? Klik dan hier!