“De vrouw van de dokter” speelt zich af in Ardèche en is het eerste boek dat Rinell schreef onder de naam NINA&TOMMY. Haar hond STARCK heet in het boek Tommy. Op deze blog kunt u korte passages uit het boek lezen. Bestellen kan natuurlijk ook bij Bol.com en natuurlijk is het te koop in L’Xpérience.

SUSHI

De sushi rijst moest wel 10 keer gewassen worden want het water moest volledig helder zijn. Lotte spoelde voor de laatste keer de witte korrels. Na een nacht rust zou de rijst klaar zijn om gekookt te worden en ook dat zou in 3 verschillende fasen gebeuren. Alle processen in de bereiding van haar sushi’s werden met aandacht en respect voor authenticiteit uitgevoerd. De rijst rustte in een houten bak,een Hari, want de aanraking met metaal kon in dit proces de smaak beïnvloeden. Lotte zette de Hari in het voorraadhok en begon aan het klutsen van de eieren. Zoete Japanse eieren was het lievelingsgerecht van Rob. Het duurde een eeuwigheid om ze klaar te maken maar zijn grijns van oor tot oor loonde altijd de moeite.

Voor de eiervinaigrette:

2 zakjes Dashi bouillon

2 eetlepels rijstazijn

2 eetlepels sake

2 eetlepels suiker

De vinaigrette moest langzaam verwarmd worden, de suiker volledig opgelost en de alcohol op het laatste moment erbij omdat het anders zou vervliegen. Lotte sloot het pannetje met de warme vloeistof af met een bord en begon met de voorbereidingen van de vis. De vinaigrette zou ze na afkoeling mengen met de eieren om daarna op en zacht vuurtje de omeletten te bakken. Ze liet haar gedachten afdwalen naar de camping waar ze vaak met Rob en anderen had gekampeerd. Ook daar had ze eens onder beperkte omstandigheden sushi gemaakt. Linda en Rene waren voor het eerst mee naar de voor haar zo bijzondere plek en Rene had gegrapt dat dat uit eten gaan hem niet meer kon boeien en dat hij een niet te onderdrukken behoefte had aan een Japanse maaltijd. Lotte had het niet op zich laten zitten en was aan de gang gegaan. Alleen al het boodschappen doen was een ervaring geweest. Frankrijk was toen nog helemaal niet bezig met de Cuisine du monde. Een flesje sojasaus en dashi, de japanse visbouillon, waren uit een duister zaakje uit Avignon gekomen, de nori blaadjes had ze gebietst bij een Aziatisch restaurant en de rijst had ze bij zich gehad. Rob en Rene, door Linda en Lotte die vakantie ‘De Neteballen’ genoemd, hadden de hele dag vanuit de hangmat commentaar geleverd. Ze hadden zich na het ontbijt naar de hangmat gesleept en deden net alsof ze verdiept waren in hun boek. Meer dan schone schijn was het niet. Elke keer zagen de meiden de nieuwsgierige en ondeugende ogen onder de gefronste wenkbrauwen glinsteren. Omdat ze besloten hadden de sushiwerkzaamheden uitvoerig te beschouwen, deden de Neteballen die dag dan ook werkelijk niets anders dan kijken en commentaar leveren. Behalve het kookgebeuren had echter ook een andere activiteit hun aandacht opgeëist. Rene was ervan overtuigd dat de buurvrouw van de ‘De waard’ tent schuin aan de overkant, minstens 40 keer per dag met een zachtgeel wc-papierrolletje naar het toiletgebouw vertrok. ‘Zeker aan de racekak’, beoordeelde hij de buurvrouw. Volgens Rob waren er mensen die alleen met een stukje wc-papier naar het gebouwtje gingen maar ook mensen die een hele rol bij zich hadden. Het verschil zat hem in de grote of de kleine boodschap. ‘Dat papier van de gele rolletje moet wel heel zacht zijn Rob, anders houdt ze geen reet meer over’ , ingenomen met zijn eigen geestigheid streelde de Neet over zijn inmiddels schuddende en ietwat vadsige buik. De camping bestond uit helemaal niets. Een boomgaard zonder vast aangeduide plekken waar mensen neergestreken waren. Er was geen elektriciteit, geen campingwinkel en geen officiële beheerder. ’s avonds kwam Bruno, de eeuwig een vrijgezel blijvende zoon van de boer en tevens eigenaar, de toilethokken schoonmaken. Dat gebeurde met een grote tuinslang. Het gebouwtje was zeker geen plek om lang te willen vertoeven. Er waren twee van die echte franse statoiletten en 1 Hollandse zitwc. Deze was echter van zo een slechte kwaliteit dat de bril er na een paar dagen al vanaf was. Na jaren sta-gelegenheden was Lotte echter ook na een aantal kampeerdagen de zitplek gaan bezoeken. Een wc zonder bril blijft toch een koude onplezierige aanraking voor je billen dus had ze laag na laag de rand van de pot met toiletpapier belegd om een beetje bacterieloos en minder hard te kunnen zitten. Een echt succes was het niet geworden. De papiertjes gingen bij elke beweging verschuiven en bovendien was de pot op een soort betonnen verhoging gebouwd maar je voeten stonden een verdieping lager waardoor het lichaam zich niet in een ontspannen positie bevond om te ontlasten. Lotte en Linda hadden besloten om voor de natuur te gaan en kozen de nacht voor deze uitstapjes. Dat de nederlandse zit niet alleen door de meiden werd gemeden, bleek wel uit de rij voor toilet nummer 1 en 2. Na die bewuste sushimaakdag waarop de jongens alleen maar commentaar hadden geleverd over de stoelgang, keken Lotte en Linda wel beter uit en gingen principieel niet meer naar het gebouwtje.

Lotte stond aan haar kookeiland met plezier en toewijding de laatste hand te leggen aan de biefstuk teriyaki. Met verve ging er een flinke scheut sake over het gerecht en aan tafel werd het geflambeerd. Patrick zat verguld te kijken en Danielle kon zien dat hij oprecht zat te genieten en verrast was door de hartelijke ontvangst en het spannende kookgebeuren. Hij was om! Hij zag dat dit goed voor haar zou zijn en zag ook zijn eigen voordeel in de steeds terugkerende 5-daagse vakanties. Aan tafel werden de voorwaarden besproken. De werkzaamheden in Nederland waren geannuleerd maar Lotte en Rob wilden toch graag doorgaan met de afspraak. Rob zou werk gaan zoeken in de omgeving en zou daardoor overdag veel afwezig zijn. Graag wilden ze de handen vrij hebben om zich daar volledig op te concentreren zonder dat ze zich zorgen hoefden te maken om Tommy. Lotte en Tommy gingen elke morgen om 06:30 joggen en daarna kreeg het verwende hondje 2 hard gekookte eitjes van een lepeltje. Danielle’s uitlaatservice begon ’s morgens om 10:30 met de eerste wandeling van een uur en daarna moest ze hem een joghurtje geven,12:00 uur brokken en om 14:30 de tweede wandeling waarna weer brokken. Rond 18:00 uur een klein ommetje en dat was het dan. Lotte of Rob zouden koken en ze zou gewoon mee-eten. De eerste periode zou zijn van half september tot 17 oktober. Daarna zouden ze een week lang bezoek krijgen van neven en nichten en na die week zou Danielle weer terugkomen voor onbepaalde tijd.

Ze was helemaal in haar hummetje. heerlijke sushi’s, geflambeerde biefstukken en een merengue ijstaart met eigengemaakte limoncello als dessert. De tafel was prachtig gedekt en de van het plafond tot de vloer lopende gigantische raam gaf een waanzinnig uitzicht over het uitgelichte zwembad. Tevreden over zichzelf ging ze om 23:00 uur voor het eerst slapen in haar nieuwe onderkomen. Patrick had een beetje te diep in het glaasje gekeken en stommelde een beetje wankel over de rode loper die naar de gastenverblijven liep. Gelukkig, van hem zou ze geen last meer van hebben. Zijn dikke lijf had zich tegoed gedaan aan de heerlijke smaken en alcoholische versnaperingen. Hij zou zich op bed laten vallen en zijn irritante gesnurk zou spoedig te horen zijn. N’importe! Danielle zou lekker haar headphones indoen en muziek gaan luisteren, genietend van haar nieuwe situatie. Maar helaas, net nadat ze zich geinstalleerd had, begon haar maag op te spelen. Kramp deed haar in elkaar kruipen en daarna weer rechtop doen zitten. Het zuur borrelde omhoog in haar slokdarm en onmiddellijk had ze behoefte om over te geven. Shit, dat kut lijf. Altijd weer dat kut lijf dat haar leven vergalde.