“De vrouw van de dokter” speelt zich af in Ardèche en is het eerste boek dat Rinell schreef onder de naam NINA&TOMMY. Haar hond STARCK heet in het boek Tommy. Op deze blog kunt u korte passages uit het boek lezen. Bestellen kan natuurlijk ook bij Bol.com en natuurlijk is het te koop in L’Xpérience.

DANIELLE PROBEERT OP LOTTE TE LIJKEN!

– Het is een hele leuke hond en hij heet Tommy. Hij is groot en beresterk en weegt al vijfenveertig kilo. Zijn vacht is kastanjekleurig en de haartjes zijn heel kort en glimmend. Zo zie je heel goed zijn spierdefinitie. Het is net een bodybuilder maar dan hoog op zijn poten. We hebben een vast schema. Elke dag wandelen we minstens twee uur en spelen we met takken en voetballen we in de tuin. Ik ben minder eenzaam en begin af te vallen door het vele bewegen. Ik voel me gewoon beter.

– Dat is fijn Danielle. Ik ben blij dat je je zo prettig voelt daar in de Ardèche. Menigeen zou zich daar juist verloren voelen maar jij bent eenzamer in de stad dan daar in de bergen.

– Ik voel me in Marseille zo mislukt. Iedereen heeft hier haast, gaat naar zijn werk, gaat naar de sportschool of heeft een afspraak in een hippe club of restaurant. Ik voel me hier zo grijs, zo weinigzeggend en ik heb natuurlijk ook niets te zeggen. Ik maak niets mee en sluit me op in het appartement om op Patrick te wachten.

– Vertel eens iets over de mensen bij wie je in huis bent, Danielle?

– Hij is heel leuk. Rob lacht van oor tot oor en vaak en hard! Ongecompliceerd, lekker makkelijk. Hij is ook nog eens een mooie jongen. Ik mag hem graag.

– En zij?

– Zij is druk.

– Druk?

– Ja druk met werk, druk met sport, druk met Tommy, druk met gemeenteraad, druk met zichzelf. Ze inspireert me maar ze is niet genoeg in mij geïnteresseerd. Ze laat haar man trouwens ook vaak alleen.

– Wat kun jij haar bieden zodat ze meer in jou geïnteresseerd raakt?

– ………………..

-Je bent daar om op de hond te passen. Is ze geïnteresseerd in hoe jij je dagen met Tommy doorbrengt?

-Ja, dat wel. Ze vraagt elke dag uitgebreid hoe het is gegaan. Ze wil weten waar we wandelen, of Tommy goed heeft gegeten en of hij een blije hond was. Maar ze laat me geen deel uitmaken van de dingen die haar bezighouden. Als we in dezelfde ruimte zijn dan hoor ik haar wel praten met Rob over haar ideeën en plannen. Ze is erg geïnteresseerd in design en moderne kunst en ze is heel erg bezig met haar sporten. Het is echt wel een mooie vrouw die er alles aan doet ook mooi te blijven. Maskertjes, epileren, nageltjes lakken, mooie kleren aan. En zelfs als ze gaat hardlopen en oude rommel aandoet is, ziet ze er mooi uit.

– Dat klinkt niet echt als een femme de campagne.

– Nee dat is ze ook niet. Meer een hip stadsmeisje dat het goed doet in de bergen. Maar als je het zo ziet gebeuren lijkt het meer op een sprookje dan op de werkelijkheid.

– Ik heb de indruk dat deze vrouw een spiegel voor je is Danielle. Kijk naar haar en kijk naar jezelf. Werk aan je vrouwelijkheid. kom, ga even op de behandeltafel liggen en zal ik je laten zien wat ik bedoel.

Ze had daar gelegen met haar ogen dicht en geluisterd naar zijn warme diepe stem. Op de achtergrond klonk zachte pianomuziek. Hij was begonnen bij haar voeten. Zijn handen straalden een ongelooflijke warmte uit. Langzaam maar zeker verplaatste hij zijn handen omhoog en vertelde haar dat de littekens op haar buik bij haar hoorden en haar levensverhaal vertelden. Dat was niet iets dat je weg moest stoppen. Daar moest je goed voor zorgen en koesteren. Hij vertelde haar dat ze haar littekens moet masseren met een warme olie om de huid los te rollen. Ze voelde zijn handen steeds dichter bij haar vagina komen en ze werd helemaal nat toen Dr. de Beaussie haar legging en onderbroek een stukje naar beneden haalde. Met zijn in een heerlijk ruikende olie gedoopte vinger volgde hij langzaam de lijnen van haar littekens. ‘Weet je Danielle, als je je littekens laat inkleuren met een tatoeage, dan wordt het net een boom met prachtige takken. Ga door met wandelen met die hond en ga een beetje aan de lijn, werk aan jezelf en bekijk je dan weer eens in de spiegel’. Danielle had haar ogen niet open willen doen. Ze wilde dat het eeuwig voortduurde. Ze wist zeker dat dit geile gevoel niet alleen van haar kant kwam. Misschien wilde De Beaussie wel iets met haar. Dat kon natuurlijk absoluut niet terwijl ze nog zijn patiënt was. Maar als ze nu beter werd, dan zou er misschien wel een relatie inzitten. Hij zou vast wel genoeg hebben van al die oppervlakkige relaties met de bekende society. En hij hield van honden want op zijn bureau stond een foto van twee prachtige beaucerons op het strand. Ze spraken nooit over de e-mails die Danielle hem stuurde. Na elke afspraak zette Danielle haar gevoelens op papier en mailde dat naar de dokter. De Beaussie had per return email gezegd dat ze erg beeldend schreef en dat hij onder de indruk was van haar schrijverskwaliteiten. Hij ging echter nooit dieper in op de adoratie die ze voor hem voelde en die ze in haar resumés zonder remmingen beschreef.

-‘Ik heb het aan Patrick gevraagd en hij vond het ook’, zei Danielle tegen Lotte na haar korte doktersbezoekje in Marseille.

– Ik zei dat ik vind dat jij je zo leuk kleedt en wat hij daarvan vond? Hij vond dat ik gelijk heb en nu dacht ik zo dat ik me ook een beetje ga kleden zoals jij.

Lotte stond stokstijf en voelde de rillingen over haar rug lopen. Shit, dit had ze al eens eerder meegemaakt. Een vrouw waarmee ze had samengewerkt en die haar in alles kopieerde. Eng, doodeng gewoon.

– Lotte, het is een compliment hoor, je hoeft er niet zo raar bij te kijken, het is gewoon dat Dr. de Beaussie heeft gezegd dat ik aan mijn vrouwelijkheid moet werken en jij bent nu eenmaal een prachtige voorbeeld van een aantrekkelijke vrouw. De rest van de boerinnen hier in de buurt hebben allemaal bergschoenen aan met een spijkerbroek en een dikke wijde trui. Zoiets als ik dus, en jij kleedt je elke dag mooi aan, weer of geen weer, werk of geen werk, je bent gewoon een echte vrouw. En dat is wat ik ook wil worden.

– Misschien wordt het dan tijd dat je stopt met dat uitgebreide eten Danielle. Van alles een beetje minder en veel sporten, dat zal je goeddoen, ga maar met me mee naar mijn Pilates les.

– Maar ik kan niet sporten Lotte, dat weet je, door mijn operatie en baarmoederverzakking kan ik absoluut geen druk op de onderbuik gebruiken en met mijn darmproblemen moet ik gewoon regelmatig eten anders ligt mijn hele systeem plat.

– Danielle, ik zei niet dat je buikspieren moet trainen, ik weet dat dat niet kan, maar je hebt ook nog billen en dijbenen en heupen en lovehandles en armen en ga zo maar door. Die spieren zou je wel eens stevig aan kunnen pakken. Verder heb ik niet gezegd dat je niet meer mag eten maar dat het minder zou moeten. Maar luister, ik bemoei me er niet mee. Doe maar gewoon zoals het jou goed lijkt.

Lotte draaide zich om om haar email te checken en zo een momentje voor zichzelf te creëren, ze was Danielle nu al goed zat.

Bulderend van de lach kwam Rob omhoog vanuit zijn luie positie op het rustbed in de saunaruimte.

– En jij dacht natuurlijk onmiddellijk aan die kleine Marjolein met die reuzin van een politie agente waar we zo geschockeerd van waren, weet je nog?

– Schatje, dat is helemaal niet zo lollig hoor. Die Marjolein ging mij in alles nadoen. Piercing op dezelfde plek, ook een chinese tatoeage, zelfde aerobicpakjes. Dat is gewoon ziek Rob, gewoon ziek. Ik heb er geen zin in dat die situatie zich herhaalt.

– Het zal wel niet zo’n vaart lopen. Danielle is gewoon een nietszeggend muisje met problemen en heeft hier in het dorp alleen jou als voorbeeld. Geen wonder dat ze dezelfde kleding wil gaan dragen. Dat verbaast me niet. Geef haar gewoon wat van de kleding die je niet meer draagt. Volgens mij wordt ze daar reuze gelukkig van.

– Ja, jij klets nogal makkelijk. Die Marjolein kwam bij me om aerobicsdocent te worden en ik heb haar geheel vrijblijvend opgeleid. Ze gaf dezelfde lessen, dat is een logisch gevolg van de opleiding. Maar toen vroeg ze naar het adres van die vent in de Jordaan waar ik mijn piercing heb laten zetten, ging shoppen in dezelfde sportwinkel en ga zo maar door. Je staat erbij en kijkt ernaar en ongemerkt neemt zo iemand bijna je hele leven over.

– Behalve dan die politieagent, schatje! Ze heeft in die periode haar echtgenoot verlaten voor een reuzin van een vrouw. Dat heeft ze niet van jou! Of heb je verrassingen voor me?

Rob begon haar te kietelen. Lotte schaterde het uit en ook Tommy raakte vrolijk. Boven in het gastenverblijf luisterde Danielle met op elkaar geklemde kaken naar het vrolijke spel.

Mijn haren gaan overeind staan. Een hittegolf overspoelt mijn lichaam. Ik zie de rondjes op mijn armen waaruit de haartjes rechtop staan. Zweet glinstert. Mijn mond wordt droog, ik beweeg mijn lippen maar er is een soort droog smakkend geluid. Mijn buik krimpt naar binnen in het grote zwarte gat waar het altijd pijn doet. Het gat waar de geesten zitten, de flarden van het verleden. Ze achtervolgen me en waarschuwen me. Er ligt iets op de loer. Er wordt gefluisterd, ik ga weg, zoek een plek waar het stil is…