Hartelijk welkom bij L’Xpérience TO READ,TO EAT & TO WALK. Rinell schrijft over de avonturen in de chambre d’hôte en laat u een kijkje nemen in haar keuken. 

Al een half uur voordat de wekker afgaat lig ik wakker. In gedachten loop ik mijn planning van de afgelopen twee maanden door. Opstaan, de restanten van het goede leven van de avond daarvoor in de keuken opruimen, het ontbijt voor de gasten klaarzetten, de digitale boodschap op het scherm in de ontvangstruimte veranderen, de mandjes voor de bakker klaarzetten en een to do lijstje maken voor onze zomerhulp. Wat eten we vanavond en wat eten we morgen? Moet ik iets uit de vriezer halen of juist erin zetten? Moet ik boodschappen doen en of iets bestellen? De niet aflatende stroom van gedachten over wat er allemaal gedaan zou moeten kunnen zorgt ervoor dat ik geen oog meer dicht doe. Daar sta ik dan op de eerste dag dat er géèn ontbijtje gemaakt hoeft te worden al voor zes uur onder de douche. In het hoogseizoen kan ik met verlangen uitkijken naar die eerste ochtend zonder gasten. Ik stel me dan voor om lekker uit te slapen en bij het ontwaken een verse mok koffie in bed te drinken met een klassiek pianomuziekje op de achtergrond. Een lange knuffel voor Starck en Eric en misschien zelfs wel een tweede koffie. Maar in de realiteit komt daar niets van. Na de douche ga ik naar beneden en begin te rommelen in de keuken. Ook lees ik de email om te kijken of er nieuwe reserveringsaanvragen zijn binnen gekomen en ben lichtelijk teleurgesteld te moeten constateren dat dat niet het geval is. We zijn leeg. Helemaal leeg. Geen cocktails meer om te shaken, geen borrelhap, geen drie-gangen menu om klaar te maken, geen kamers schoonmaken, gewoon LEEG. Ik drink mijn koffie en kijk naar de verlaten tuin waar de restanten van een vrolijke zomer nog volop aanwezig zijn. In het zwembad drijft eenzaam en alleen een opblaashaai. Een lekke voetbal ligt midden op het gras. Op het schoolbord achter de bar prijkt de datum van gisteren met de cocktail van de dag: Cosmopolitan. Ik doe de keukendeuren wijd open en neem een flinke snuif van het frisse ochtendgloren. “Mmmme wat heerlijk zo’n ochtend zonder ontbijtjes” zeg ik luid tegen mezelf. Echter in mijn ooghoek pinkt een traan en ik voel me eerder een verdrietige verlaten vrouw dan een genieter van de rust. Op het bord veeg ik de datum weg en plaats de datum van vandaag. De cosmopolitan en alle leuke tekeningen en opmerkingen van gasten wis ik ook. Ervoor in de plaats schrijf ik: HET LEGE NEST!